Pensioen…of toch (nog) niet?

In december 2024 werd ik 67 jaar. Tijd om met pensioen te gaan of toch (nog) niet. Het is een vraag die de laatste tijd steeds vaker langskomt: “Ga je nu echt met pensioen?” En eerlijk is eerlijk – het is een logische vraag. Na jaren vol mooie projecten, interessante opdrachtgevers en veel ervaring, zou dit het moment kunnen zijn om het rustiger aan te doen. Maar… het antwoord is toch niet zo zwart-wit als het lijkt.

Want hoewel de pensioenleeftijd officieel is, merk ik dat het vuur nog lang niet is gedoofd. De opdrachten die op mijn pad komen spreken me nog steeds aan. Sterker nog – ze dagen me uit, houden me scherp en geven energie. Het werken met bevlogen inkoopteams, het oplossen van complexe inkoopvraagstukken en het bijdragen aan maatschappelijke thema’s… dat blijft me boeien.

De afgelopen tijd heb ik weer gemerkt hoe leuk en waardevol mijn werk als interim inkoopadviseur is. Denk bijvoorbeeld aan mijn recente opdracht bij de gemeente Apeldoorn, waar ik heb meegewerkt aan de opvang van Oekraïense vluchtelingen – een opdracht met impact, waarbij snelheid, betrokkenheid en vakkennis samenkwamen.

Het zijn precies dat soort opdrachten die me het gevoel geven dat ik nog steeds van betekenis ben. En dat is misschien wel het belangrijkste. Niet omdat het moet, maar omdat het kán. Omdat ik het leuk vind. Omdat ik nog steeds iets te brengen heb.

Zolang ik energie haal uit het werk en een toegevoegde waarde kan leveren, blijf ik openstaan voor mooie Interim opdrachten. Met plezier, betrokkenheid en een flinke dosis ervaring. Want soms ligt er nog net even iets meer voldoening in doorgaan dan in stoppen.

Dus: nee, nog even geen afscheid van het inkoopvak. Nog even geen hangmat, maar wél een goede kop koffie, een inspirerend inkoopteam en uitdagende opdrachten waar ik mijn tanden in kan zetten.